W trakcie psychoterapii często zauważamy, że chcemy rozstać się nie z osobą, którą poślubiliśmy, a z nierealistycznym wyobrażeniem miłości, w jakim byliśmy wychowani.

 

Spojrzenie na związki zmieniało się na przestrzeni wieków. Zaczynając od unii mającej dać stabilność majątkową i status społeczny, następnie przez wydanie na świat potomstwa w formie zapewnienia sobie kolejnych rąk do pracy, a także jako inwestycja i zabezpieczenie na przyszłość. Miłość romantyczna jest względnie nową ideą, którą nie w pełni jeszcze rozumiemy. Powinniśmy zamienić wizję idealnej miłości z perfekcyjnie dopasowanym partnerem na bardziej realistyczną, czasem tragiczną lub komiczną świadomość, że każdy człowiek będzie nas frustrował, złościł, irytował doprowadzał do szału i rozczarowywał - a my (bez żadnych złych intencji) będziemy robić mu dokładnie to samo. (de Botton, 2016)

Nawet w udanych związkach ludzie spierają się. Jeśli jednak pojawia się trudność w przełamaniu własnego oporu czy silna uraza, to prowadzona przez nas psychoterapia może ułatwić wyjście naprzeciw problemowi. Terapia uczy otwarcie rozmawiać, bez oskarżania się czy wypominania. Pozwala nabrać łatwości w  mówieniu o problemach i emocjach. Jednocześnie na naszych sesjach znajdujemy przestrzeń, by pozwolić zamknąć muzeum ran - przepracować skumulowane pretensje i zamienić je na rzecz pielęgnowania bardziej przyjemnych części pary.